ابوالحسن حاتمی در گفت‌وگو با تیتر فرهنگی و در پاسخ به این پرسش که «پیشتر گفته‌اید که می‌توان این کتاب را جزو ژانر تاریخی محسوب کرد. تاثیر این مساله را بر شخصیت‌های داستان چگونه می‌بینید؟»، گفت: بله، این یک رمان تاریخی است. دوره مورد بررسی بر زندگی تک تک شخصیت‌ها تأثیر می‌گذارد. طبیعتا غیر از این نیز نمی‌توانست باشد. در ایتالیا دیکتاتوری فاشیستی بر سر کار آمده بود. پاریس، پایتخت فرانسه که کشوری آزاد بود، اندک زمانی پس از ورود دو شخصیت اصلی رمان، توسط نازی‌ها اشغال شد و گشتاپو کنترل نظامی شهر را در دست گرفت. در اسپانیا جنگ داخلی به پا شد و بارسلون آخرین شهری بود که در برابر ارتش فرانکو مقاومت کرد. به طور خلاصه، در داستان ما با شخصیت‌های مردان و زنانی روبه‌رو هستیم که بگونه‌ای واقع‌گرایانه در درون آن به تکاپو می‌افتند، هرکدام با انگیزه‌ای، برخی برای نجات خود و برخی برای بهره‌برداری از شرایط ایجاد شده.
وی با بیان این‌که کتاب «عشق در دوران نفرت» یک رمان است و نه سند تاریخی، ادامه داد: به همین دلیل همه شخصیت‌ها، چه اصلی و چه فرعی، کمابیش ثمره تخیل نویسنده‌اند. اما همه بسیار زنده ترسیم شده‌اند، زیرا در چهارچوب تاریخ بزرگ، با عادات، آداب و رسوم و طرز تفکر زمان خود حرکت و عمل می‌کنند.
مترجم کتاب «دختر گمشده» درباره تجربه ترجمه کتابی در ژانر تاریخی، گفت: این تجربه برای من بسیار آموزنده بود و از آنجایی‌که عمیقا به ضرب‌المثل «زگهواره تا گور دانش بجوی» معتقدم، بار دیگر به حقانیتش پی‌بردم. در انتخاب و پیشنهاد این رمان درست جنبه تشابهات دوران پاگرفتن فاشیسم در گذشته و حال ایتالیا مدنظرم بود. امری که در سایر کشورها از شرق تا غرب جهان در حال تکرار است. البته تحت لواهای دیگر و با پوشش‌های عقیدتی دیگر. گاهی به اسم دفاع از مرز و ملیت، گاهی به نام دفاع از دین و مکتب و زمانی نژاد و رنگ پوست. در این میان ارباب زر گروه‌های فشار و ارعاب‌گر را فرم می‌دهند و به سرکوب هر آنچه ناخودی‌است می‌پردازند. در چنین مواقع قوانین اضطراری وضع و همه اصول اولیه انسانی لگدمال می‌شوند. اگر در پایان جنگ جهانی دوم، که میلیو‌نها قربانی و آواره از خود بجای گذاشت، در دنیا فقط یک دیوار شهر برلین را به دوبخش شرقی و غربی تقسیم نمود، امروز صدها دیوار از بتن و سیم خاردار بین کشورهای مختلف و حتی در بین کشورهای اروپای متحد کشیده شده و هرروز، هم بر تعداد آنها و هم بر طولشان افزوده می‌شود. طبعتاً این دیوارها برای انسان‌های پیاده کشیده می‌شود و نه صاحبان مال و منال.
